DEĞERLİ OKUYUCULARIM.
BAŞTA KENDİ ANNEM OLMAK ÜZERE HEPİNİZİN ANNELERİNİN MUKADDES ELLERİNDEN ÖPÜYORUM.
BUGÜN ONLAR İÇİN ÜSTADIN DİZELERİNİ SİZLERLE PAYLAŞMAK İSTEDİM.
VAR OLSUN ANNELERİMİZ…..

ANNE DEMEK

BULUNDUĞUM YERE GÜNEŞ AÇTI ANNE
YİNE BENİM İÇİN DUA ETTİN BELLİ
DÜNDE YAĞMUR YAĞMIŞTI AKŞAM ÜZERİ
BENİM İÇİN AĞLADIN DEMEKKİ.

Ezandan önce uyanırdı annem…
Kadın dediğin güneş üstüne doğmadan uyanmalıydı çünkü.
Bereketi kaçarmış evin, rızkı kesilirmiş adamın.
Öyle derdi hep.

Çatlamış dudaklarından dualar süzülürdü sabah soğuğunda hep.
Buz tutardı yazmasındaki oyalar
Elleri hamur kokardı her daim.
Sanki annem demek hamur demekti.

Ellerinde kuruyan hamurları bile ziyan etmezdi.
Ovalayıp karınca yuvalarının üstüne serpiştirirdi.
Her şeye yeterdi annem.
Çünkü anne demek yetmek demekti.

Ağrıyan yerlerini susturur ,acıyan göğsünü bastırırdı.
İşi gücü emeği ,ocakta emeği vardı onun.
Ihlamurla geçiştirdiği soğuk algınlığı
Bir evlat gülümsemesi ile unuttuğu gönül dargınlığı vardı.

Akşam olunca evin perdesini kapatmaya alışkın elleri
Bir de her sabah sulamaya farz ettiği çiçekleri
Kimse öksüz değildi o varken
Kimse sahipsiz değildi.

Çünkü Anne demek sahip demekti.
Ezandan önce uyanırdı annem.
Güneşi kucağına alır
Yorganımızın içine saklardı.

Kınalı ellerinde kiraç tutan parmakları vardı.
Çıtırtıları beyaz bir gece gibi kalbime batardı.
Yorgunluk gözlerinden damlardı.
Çünkü Anne demek yorulmak demekti.
Çünkü anne demek ömrünü bağışlamak demekti…

İNAN DURAK TAŞ